Ak yürekli insanlardı,

Kara kömürü çıkarmak için

Toprağın altına girdiler,

Giriş o giriş,

Bir çoğu güneşi göremez oldu.

Yürekler yandı,

Ciğerler kavruldu.

Soma, kömürün vatanıydı,

İş, emek ve özgürlüğün

Doruklara uçtuğu kentti.

Şimdi maden şehitleri uçuşuyor semalarında.

Bir kez daha öldüler ekmek için,

Bir kez daha öldüler ihmaller sonucu.

Yine protokol doldurdu maden alanını,

Yine yapılacak, edilecek dediler,

Ama ne anaların ağlaması kesildi,

Ne de eşlerin,

Çocuklar ayrı bir ağıt yapmaktalar artık.

Soma mahzun, Soma üzgün.

Sağ olarak girdikleri toprak altından

Cansız bedenleri çıktı birden.

Kömür ocaklarında tanıştılar ölüm denen şeyle.

*****

Ateş her zaman olduğu gibi

Düştüğü yeri yakmakta her zaman.

Soma yanıyor,

Ülke yanıyor.

Evlatlar, eşler analar yanıyor,

Kara kömürün karalığı sarmış etrafı,

Yürekler durmadan yanıyor.

Gözyaşları bile değiştiremedi kaderlerini.

Bir umut diyerek bekliyorlar hala,

Maden ocaklarının önünde

Sessiz ama bir o kadarda kızgın.

Çünkü yürekler cızz etmiş durumda.

Dedik ya

Ateş düştüğü yeri yakmakta.

*****

Artık söz bitti Soma’da

Hüzün akmakta sokaklarında

Ölüm kokuyor sokaklarında

Yollarda tabutlar boy boy

Aralarında 15 yaşından tutunda

45 yaşına kadar yüzlercesi var.

*****

Artık bir şeyler yapılmalı,

İnsan hayatı bu kadar ucuz olmamalı,

Denetimler yapılmalı,

İş güvenlikleri sağlanmalı,

Yeni şehitler,

Yeni acılar yaşanmasın diye.