Ramazan’ın feyzi bereketinden sual olunmaz havadaki kokusu bile tarif edilemez.

Pidenin tadı, tahinli ekmeği, sahuru ve iftarı hepsi ayrı bir güzellik benim için...

Geldi gelecek derken bir bakıyoruz ki bayrama uyanmışız, bereketiyle gelip gidiyor. İnşallah güzelce karşılayıp uğurlayabiliriz.

Ramazan deyince saydıklarımın haricinde akla gelenlerden biri de agresif insanlar maalesef.

Ramazan’da elbette açlığın oluşturduğu sağlıklı düşünememek ile beraber oluşan bir sinir var. Normalde “amaan” deyip geçilecek konuları hayat memat meselesi haline getirmek de bundan kaynaklanıyor.

Şimdi hemen hepimizin karşılaştığı tartışmalardan birine değineceğim.

Kavga hiç tasvip etmediğim hatta çokça beni rahatsız eden bir durum. Dışardan bakınca da gülünç denebilecek bir konu aslında. Ramazanda tabi tahammül seviyeleri iki kat daha azalıyor ama amaçta bu zaten sabır!

Geçtiğimiz günlerde akan trafikte bir araç durdu ve yolcu indirdi. Arkadaki araç alabildiğine korna çalınca öndeki araç sürücüsü indi ve böylece tartışma başladı. Tabi 5 saliselik trafik bekletmesi 1 dakika oldu. Sonra tartışmayı sonlandırıp araçlarına binip gittiler.

Yani o kadar anlam veremiyorum ki bu kadar nereye acelemiz var?

Neye sinirliyiz?

Niye beceremiyoruz biz sakin kalmayı. İlla ki tartışacağız veya kan gövdeyi mi götürecek.

Hele ki oruçlusun!

Kimse için değil kendiniz için tutuyorsunuz Allah rızası kazanmak için...

O yüzden orucu sakin sessiz haliyle tutalım.

Sabredelim.

Açlığa, öfkeye sabır, hepsi için niyet edelim.